Op huisbezoek

Een van onze sponsorkinderen, Sabina, is verhuisd van Dhading naar Chitwan. Nu we toch op bezoek zijn bij onze vriend in Sauraha is het de moeite waard om haar te bezoeken, want de familie heeft een slechte tijd achter de rug. Nu gaat het beter, maar de situatie is toch nog steeds magertjes.

We zijn met een flinke groep, maar Lenie en ik gaan eerst samen behoedzaam naar binnen, vergezeld door onze vriend Kapil, die als tolk fungeert. We hebben hem op voorhand goed geïnformeerd en de rest van ons gezelschap gevraagd buiten te wachten, zodat de mensen niet worden overvallen. Dat werkt. We geven de tante het fruit dat we hebben meegebracht. Hoewel Sabina wat verlegen is, went de situatie snel. We stellen haar een aantal vragen, waaronder welke vervolgopleiding ze wil gaan doen, want ze is straks klaar met klas 10. Ze spreekt al behoorlijk Engels, dat scheelt. We maken wat grapjes en kijken rond in het povere huisje waar ze met 2 volwassenen (Sabina´s moeder en haar zus ) en het totaal van 4 kinderen wonen. Nee, de sponsoring is nog steeds geen overbodige luxe, ook niet nu haar moeder een baan heeft in een koeienbedrijf.

We vertellen vervolgens dat we ook een baal rijst mee hebben gebracht en of het goed is dat we deze door een van de mannen binnen laten brengen en dat we tevens onze echtgenoten willen voorstellen omdat zij dan een paar foto’s willen maken. Het is allemaal goed. Sabina heeft haar schooluniform al aan, we maken de foto’s en dan moet ze echt weg, het is al laat. We nemen afscheid en dan verdwijnt ze met haar fiets aan de hand voor een nieuwe schooldag. Fijn dat wij dit voor haar kunnen garanderen tot het eind van de middelbare schoolopleiding,