Naar Rasuwa

Helaas moeten we al weer afscheid nemen van onze lieve vriend Kapil in Sauraha en ik ben er zelf deze keer ook weer echt verdrietig van, want wat is het toch een lieve jongen. Woonden we maar wat dichter bij elkaar. Eenmaal op weg verbazen we ons over de weg van Chitwan naar Mugling. De vorige keer reden we door een grote stofwolk van begin tot eind die ons het uitzicht belemmerde en had ik zelfs een stofmasker op in onze jeep. Tijdsduur van de rit: twee uur. Nu zoeven we nu over een prachtige weg, genieten we van de mooie uitzichten en rijden we de afstand in drie kwartier.

Lunch onderweg en in Galcchi ontmoeten we Ram van Karuna, die ons zal begeleiden bij de projectbezoeken in Rasuwa. De weg is door de zware regentijd echter vele malen slechter dan de vorige keer en we hebben dan ook vijf uur nodig om in Syafru te komen. Helemaal doorgehobbeld en geschud komen we aan in het hotel. Na de ontmoeting met Sujan, de collega van Ram, diner en plan de campagne te hebben gemaakt voor de dag van morgen gaan we naar bed. Het hotel is eenvoudig, de kamers EN het water koud, maar ze voldoen voor ons korte bezoek. Geen gezeur hierover, want je hoeft maar even te denken aan de vele mensen die hier nog steeds in shelters wonen en het is al snel klaar.

De volgende ochtend zien we dat het mooi weer is en zijn blij, want de weg die we moeten nemen naar boven is net aangelegd, maar nog niet geasfalteerd of zo. Bij regen is kans op aardverschuivingen in de bergen namelijk groot en gaat het feest niet door. De bezoeken van vorige keer en de toch wel griezelige slingerpaadjes omhoog zitten ons nog vers in het geheugen, dus risico’s nemen we zeker niet. Tijdens het ontbijt horen we echter dat er op “onze” weg een vrachtwagen vast zit en dat het minstens anderhalf uur gaat duren voordat we er langs zouden kunnen. Pech, maar dit is Nepal en dat hoort er bij. We kletsen en wandelen wat en de jongens leven zich uit met fotograferen. Dan wordt het sein van vertrek gegeven en we gaan op pad. Hoewel onverhard valt de weg niet tegen en worden de uitzichten op de besneeuwde toppen steeds fraaier. Halverwege staat er opnieuw een vrachtwagen vast. Ram, onze chauffeur, gaat polshoogte nemen en lost het al snel op. Binnen niet al te lange tijd zijn we boven. We moeten dan nog een klein stukje lopen om op bij het hotelletje te komen waar onze meeting is gepland met de hoofdonderwijzer van de school. Hijgend als een stalpaard werk ik mezelf naar boven. Ik heb er altijd meer last van dan de rest Lenie, Ben en Ger, maar we zitten inmiddels dan ook al op zo’n 2.500 meter hoogte. Na de gebruikelijke begroeting en een verkennend gesprek gaan we nog een stukje verder naar boven om het nieuwe gebouw te bekijken. De basis van het gebouw is prima, maar de afwerking laat flink te wensen over. We maken het opmerkingen over en Ram van Karuna is het roerend met ons eens. Nee, dit zijn niet “een paar kleine dingetjes”, hier moet nog heel wat gebeuren en verbeterd worden. Jammer, maar zo wordt het nut van onze bezoeken ook wel weer bewezen. Gelukkig wordt het in Nepal “grote” vakantie en kan de opening van deze nieuwe daycare wel vrij makkelijk worden uitgesteld.

We lunchen op zo’n 2.500 meter hoogte en hebben uitzicht op het Langtang gebergte, een gebied waar veel trekkers komen. We boffen reuze met het weer, want na een nacht van regen zouden we de tocht omhoog niet hebben kunnen maken. Terug in Syaphru maken we nog een excursie door de Chimile powerplant. Volledig Nepalees zowel het ontwerp als de bouw. Interessant hoor, maar we mochten helaas voor jullie geen foto´s maken. Morgen terug naar Kathmandu!