Aankomst Kathmandu en eerste werkbezoeken

De vluchten waren voorspoedig, dan volgt 1,5 uur wachten op de koffers, files, stof, getoeter, kortom de bekende chaos. Heerlijk, we zijn weer in Kathmandu!

De volgende dag bezoeken we eerst de school voor doven in Naxal (Kathmandu). Met ruim 300 leerlingen en onderwijs van peuterklas t/m klas 12 de grootste school van Nepal en toonaangevend op dit gebied. Het was o.a. de eerste school die in Nepal gebarentaal introduceerde. Bij de school zelf bevindt zich ook het jongenshostel voor kinderen die van ver moeten komen. Daar, en bij het iets verderop gelegen meisjes hostel, konden we zonnepanelen en watertank laten plaatsen, zodat er tegenwoordig warm water is. Hoe blij ze er mee zijn laten vooral de heer en dame die de hostels leiden ons blijken. De eerste, Ram, troont ons trots mee naar een uitkijkpunt waar je de zonnepanelen goed kunt zien en fotograferen. Rojina van het meisjeshuis maakt ons ondanks haar handicap heel duidelijk hoe ontzettend blij de meisjes en zijzelf zijn. Ik heb het voor jullie gefilmd. Wat een lieve mensen en wat laten ze bij ons een heerlijk gevoel achter!

Ons tweede bezoek die dag is het Satyam Daycare center voor kinderen met het syndroom van Down. Geleid door de gepassioneerde Shila Thapa, zelf moeder van een jongen met het Down syndroom.

We hadden niet veel tijd nodig om overtuigd te raken van het goede werk dat ze hier doen. De jongeren worden liefdevol verzorgd EN opgevoed, zo zien we op diverse fronten. En het is schoon. Ook de slogans die overal hangen maken duidelijk dat hier met respect wordt gewerkt. Tot slot van ons bezoek krijgen we een voorproefje van de dans die de jongeren aan het instuderen zijn. Het is bijzonder te zien hoe de jongens de meisjes in de dans het hof maken, precies zoals we dat al vele beroepsdansers zagen doen. Geweldig! We zijn na dit bezoek enorm gemotiveerd om Shila te steunen. Lenie geeft een voorzetje met een leuke cheque die zij met verjaardags geld van vrienden kan geven. We sluiten de dag af met een late lunch en gaan onze koffers pakken.

Na het diner niet te laat naar bed, want morgen wacht ons een lange rit naar Oost Nepal voor een bezoek aan het project in Jhiljhile voor de Mushahar en Satar. Daarover meer in het volgende verslag.